Randenbroek
De wijk Randenbroek ten zuiden van de binnenstad is vernoemd naar het oorspronkelijk middeleeuwse huis Randenbroek op ‘de rand van een broek’, oftewel moerassig gebied. Dit statige huis werd bekend, doordat de beroemde schilder en architect Jacob van Campen de buitenplaats in 1625 erfde en daar tot zijn dood in 1657 bleef wonen. In de 19e eeuw heeft ook landschapsarchitect Van Lunteren hier gewoond. Deze heeft, toen de gemeente besloot om de stadsmuren af te breken, samen met Zocher het nog steeds bestaande wandel-
Al vanaf 1750 werd er op het Blekerseiland tegenover Monnikendam op bleekvelden wasgoed gedroogd en gebleekt. Eind 19e eeuw werden daar niet alleen woningen, maar ook de Prins Willem III kazerne gebouwd. Deze werd in 1978 afgebroken, waarna er ook op die plek woningen werden gebouwd. Straatnamen, zoals Cavaleriestraat en Galoppeerbaan herinneren nog aan de kazerne voor het ‘paardenvolk’ In 1985 verhuisden de laatste stoomwasserijen: De Hoop en De Vlijt naar industrieterrein De Isselt. Het overige terrein van wat nu Randenbroek is bleef kaal tot rond 1950. Daarna werden er zowel flatgebouwen als eengezinswoningen gebouwd. De straten kregen namen van componisten, zoals Bach, Mozart en Verdi. Het Euterpeplein (Euterpe was bij de oude Grieken de muze van het fluitspel) werd het winkelhart van de wijk.
Een ander gebouw dat veel Amersfoorters goed gekend hebben is het St. Elisabeth ziekenhuis aan de Ringweg Randenbroek, dat in de jaren ‘60 het ziekenhuis aan de St. Andriesstraat verving en, nu Meander er is, binnenkort gesloopt zal worden. Op de vrijgekomen grond wordt later een nieuw stadspark aangelegd. Als herinnering aan het ziekenhuis blijft alleen de veertig meter hoge schoorsteen behouden.
Huize Randenbroek
Vroegere Prins Willem III kazerne